28.12.2009 08:48


27 Aralık, Zulüm 1 Yaşına Bastı


Pankart dağıtımı, tıkanan trafik, artan kalabalık... İşte yine başlıyoruz. Bizim gibi düşünmedikleri için bize benzemeyenlerin bize yaptıkları insanlık safının dışında kalan nefs-i müdafaya direniyoruz. Tekbir nidaları bastırıyor araba kornalarını ve yağmur ara veriyor damlalarını yeryüzüne indirmeye. Ayakta durmaya mecali kalmamış teyze de farkında geç kalındığının ama unutmayacağız diyordu saygı ve sevgiyle kürsüye davet edilen tarikat lideri...
Bu diyarlardan çorak topraklara bir selam gönderiliyor. Selamlar alındı mı bilinmez ama bayrak desenleriyle bezenmiş atkıö şemsiye ve berleri alan çok. Yerel marşlar söyleniyor yabancı bir dilde, kara örtüsüyle aydınlığını kapamaya çalışan takva varisleri flash patlamalarına tebessüm gönderiyor. Siması tanınmayan medyatik isimler gelip geçiyor kürsü üstünden. 2’şer kez tekrarlanıyor emrolunan sloganlar. 3, 5 kişinin yaptığı kargaşa sırasında Rana isimli bir kız çocuğunu kaybediyor annesi. Kaç Ranalar kaybolmuş çorak topraklarda bilinmiyor. Ülkelere sataşmak, sembolik kumaş parçalarını rüzgarda dalgalandırmak, bizden olmayanı lanetlemek yetiveriyor işte...
Yer ve zaman aynı. Farklı nidalar, başka başka bayraklar sslüyor bu sefer gökkubbeyi. Çorak topraklarda yitip giden Ranalardan söz açılmıyor hiç. Takva varisleri yerini özgürlük savaşçılarına bırakmış. Ama özgürlük varmıydı, hiç varolmuşmuydu bilinmiyor. Lanetlenen ötekiler bu defa bölgesel coğrafyadan kavuluyor. Tekbir nidaları da susturulmuş, defetmeler daha kutsal sayılıyor...
Silahlar kalem oluyor, kurşuna değen parmaklar bayraklara sarılmış, çocuklar meydanlarda yine, küçük Rana bulundu farzediliyor. Gün iyi bitmeli, rahatlamalı vicdanlar. Bağrışmalar hiç bir kaybı geri getirmese de yeni nesilleri kaybetmek istemiyor anneler. Hürmetle sarfedilen cümleler, toplanan kiralık pankartlar, hızlanan trafik, dağılan kalabalık...
Rana ilk yaşına basmış olabilir miydi bu sene?