Özdemir Asaf 'ça

14.02.2010 11.29
Dedicated to (Carl Solomon :P)


Ben kendimi dünyayı kucaklamak istediğinde kolları yetmeyen bir şairden daha şanslı saydım hep. Gerçi her ikimizde kendine zorluk çıkarmanın yolunu bulma ustalığını kazanmışızdır ama sanki ben şayet geceleri sarhoşsam delil göstermiyorum içtiğime. O her şiirinde asılarak ölüyor, çok şükür ben henüz şiir yazamıyorum. O çok okuyor kendini savunmak ve boyun eğmemek için, ben okuma ilmine nail olamadığımdan size okutturuyorum çarpık cümlelerimi, modası geçmiş fikirlerimi. Duyduğuma göre bir çok ideolojiye ayak uydurmasını istemişler, geri kalanları dışlayarak. Benimse ideoloji terimi lugatımın ‘i’ harfine gelemeden mürekkebi tükenmiş kalemimde pek aşina durmuyor. Kolumdan çekip götüren de yok zaten. Vefalı karım bu satırlara değer bahşedip kitaplaştırmaz.
Gençken iki gözüm var diyebilseydi fantezi yaptığını zannederdi.
Şimdi felsefe yaptığını sanıyor.
Keşke bilse kör olmak için yaşlanmayı beklemediğimi.
Üzülmezdi bu kadar eminim.

Source: Özdemir Asaf’ça. Otokopi-Deneme. Epilson Yayıncılık Hizmetleri. 5. Baskı Kasım 2006.